Triestige primeur voor deze regering: psychiatrisch centrum in Gent in commerciële handen
De PVDA eist het stopzetten van deze veramerikanisering. Gezondheidszorg mag geen koopwaar worden
Terwijl het tariferingsbureau LTD3, dat voor dokters onbetaalde facturen moet recupereren, bekend maakt dat steeds meer patiënten hun bezoek aan een dokter niet meer kunnen betalen beslist deze regering dat het nieuwe Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent uitgebaat zal worden door twee multinationals Sodexo en de Nederlandse zorggroep Paranassia. Dit is een ontzettend precedent voor meer privatisering en commercialisering in de zorg. Het is nog onstellender omdat dit nu gebeurt met steun van de socialistische partijen.
"Het is verbazingwekkend dat zo velen in Europa of in Canada willen experimenteren met vermarkting in de gezondheidszorg, ondanks het feit dat deze vermarkting in de Verenigde Staten overduidelijk een verschrikkelijke mislukking is geworden", schreef Prof. Marcia Angell, voormalig hoofdredacteur van The New England Journal of Medicine.
"De bewering dat privatisering van voorzieningen leidt tot grotere efficiëntie wordt verworpen door robuuste wetenschappelijke bewijsvoering met de ervaring in de VS, waar dit fenomeen het sterkst veralgemeend is, en nu ook met de ervaring in Engeland door de toenemende vermarkting binnen de National Health Service", aldus professor Allyson Pollock. Zij is wereldwijd gerenommeerd voor haar onderzoek naar de gevolgen van de privatisering in de gezondheidszorg. Zij heeft daarover ook veelvuldig gepubliceerd in toptijdschriften zoals de Lancet en de British Medical Journal.
Niet alleen in Amerika en in Engeland, maar ook bij onze noorderburen in Nederland verricht zulke vermarkting ravages in de toegankelijkheid en in de performantie van de gezondheidszorg. "Een limousine geneeskunde voor de happy few en een oude fietsgeneeskunde voor al de anderen", wordt er in Nederland mooi gezegd.
Ongelijkheden
Ongelijkheden eigen aan gezondheidszorg maken dat marktwerking leidt tot slechte geneeskunde, tot verspilling en vooral tot een twee snelheden geneeskunde. Vooreerst de sociale ongelijkheid in gezondheid. Mensen met een lagere socio-economische status hebben het meeste kans op gezondheidsproblemen, zijn langer ziek en hebben het meest nood aan zorg. Het is dan ook bijzonder cynisch van deze regering dat juist geïnterneerde patiënten die behoren tot de meest kwestbare groepen van de samenleving als proeftuin worden gebruikt voor de invoering van privatisering en commercialisering in de gezondheidszorg.
Vervolgens is er de ongelijkheid in gezondheidszorgbehoeften. In België verbruikt 10% van de bevolking, vooral bejaarde en chronische patiënten, 70% van de uitgaven in de gezondheidszorg. Dit heet een scheve risicoverdeling. Dus mensen met de minste middelen hebben het meeste behoefte aan gezondheidszorg. Zij vallen in een winstgestuurde gezondheidszorg volledig uit de boot. Meer solidariteit daarentegen betekent aan de inkomstenzijde dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, en aan de uitgavezijde dat de beschikbare middelen verdeeld worden naar wie het meeste nodig heeft, én niet volgens wie het meeste kan betalen (koopkracht) of er het meeste aan kan verdienen (winstjacht). Dit vereist transfers: van gezonden naar zieken, van actieven naar niet-actieven, van rijk naar arm en van jong naar oud.
Gezondheidszorg mag geen koopwaar worden
Gezondheidszorg mag geen koopwaar worden en solidariteit is het beste geneesmiddel. Deze ideeën vereisen een paradigmawisseling in het denken over financiering van onze gezondheidszorg. Het staat haaks op deze precedenten van commercialisering. Dit is geen kwestie van ideologie, maar van 'evidence'. Want er is wetenschappelijk bewijs dat commerciële privatisering leidt tot risicoselectie en uitsluiting, tot dure geneeskunde met slechte resultaten, tot overconsumptie voor wie veel kan betalen en onderbehandeling voor wie het financieel moeilijk heeft. Tenslotte veroorzaakt het concurrentie om de meest koopkrachtige en minst behoeftige patiënten aan te trekken i.p.v. samenwerking om iedereen op de beste manier voort te helpen.
Ziek zijn voor meer en meer mensen onbetaalbaar
Het tariferingsbureau LTD3 ontving in 2013 1,6 miljoen onbetaalde doktersrekeningen, meer dan het deubbele dan in 2010 toen ze 750.000 onbetaalde briefjes binnen kregen. Tegen deze achtergrond van toenemende ontoegankelijkheid van een basisrecht als gezondheidszorg is de beslissing van deze regering des te schandaliger.
Gezondheidszorg moet openbaar blijven, stop iedere commercialisering, voer het universitair ziekenhuismodel in
De PVDA pleit voor het toepassen van het Nordic model van de Scandinavische landen. Dit realiseert een openbare gezondheidszorg met de hoogste kwaliteit en de beste toegankelijkheid van heel Europa. Het model ontkoppel het voorschrijfgedrag van de arts van financieel profijt, door de artsen een excellent salaris te geven, met extra’s bij extrawerk of extrakwaliteit. Het model wordt bij ons ook toegepast in de universitaire ziekenhuizen.
Maar als specialisten in regionale ziekenhuizen viermaal zoveel verdienen als een universiteitsprofessor in de geneeskunde, zoals prof. Bellemans onlangs nog aan de pers liet weten bij zijn overstap van Gasthuisberg naar een perifeer ziekenhuis, zit het toch wel behoorlijk scheef. Het is niet normaal dat sommigen van die specialisten, vooral deze die met machines werken zoals radiologen, klinisch biologen, nefrologen en cardiologen drie tot zeshonderdduizend euro per jaar hebben en anderen die vooral met mensen werken zoals psychiaters, geriaters, pediaters het met minder dan de helft moeten doen.
De betaling prestatie en de supplementen op erelonen zijn de grote boosdoeners in dit verhaal. Schaf deze af en veralgemeen het Nordic model. Stop prestatitis en stop supplementitis want dat zijn zeer besmettelijke ziekten. Gezondheidszorg moet een publieke dienstverlening blijven.